1980 Sonrası Şiir
1980
sonrasında yazılan şiir, bazı edebiyat çevrelerinde kayıp dönem olarak
adlandırılmaktadır. 2000’li yıllara değin süren sessizlik ve şiirdeki
hareketsizlik, birçok kesimi bu dönem edebiyatını yok saymaya itmiştir.
Bu dönemde
Haydar Ergülen, Hüseyin Atlansoy, Sedat Umran, Seyhan Erözçelik, Lale Müldür,
Ahmet Erhan ve Küçük İskender gibi şairler şiirin hareketliliğini
sağlamışlardır.
İkinci Yeni
sonrasında 1980’e kadar şiiri toplumcu bir bakışla kavrayan şairlerin anlayışı,
1980 darbesiyle yerini özellikle 1970’lerin toplumculuğunu ön plana alan şiire
karşı duran 1980 kuşağı şairlerine bırakmıştır.
1980
sonrası şairleri; şiirde geleneksel birikimin önemini vurgulamışlar ve Halk,
Divan, İkinci Yeni ve saf şiir gibi ayrımlara girmeden en yeniden en eskiye
kadar Türk şairlerini dikkatle okumayı savunmuşlardır.
1980 Sonrası Şiirin Özellikleri:
- Bu dönem şairleri birlikte dergiler çıkarmışlardır.
- 1980 şairleri için ortak bir anlayıştan çok, grupların ve kişilerin ayrı ayrı şiir anlayışlarından söz edilebilir.
- Yazko Edebiyat, Üç Çiçek, Şiiratı ve Sombahar gibi dergiler bu dönemde etkilidir.
- İkinci Yeni Sonrası Toplumcu Şiirde olduğu gibi ideolojiyi şiirlerinde öncelikli bir öğe olarak görmemişlerdir.
- Düz yazıya yaklaşan bir üslupla, anlatmaya imkan veren temaları da şiirlerinde işlemişlerdir.
- İmge anlayışlarında uzak çağrışımlara önem vermeleri bakımından İkinci Yeni’yle yakınlıkları vardır.
1980 Sonrası Şiirin Önemli Temsilcileri:
- HAYDAR ERGÜLEN
- HÜSEYİN ATLANSOY
- MURATHAN MUNGAN
- SEDAT UMRAN
- KÜÇÜK İSKENDER
- SUNAY AKIN
