Sahra
Bir
zamanlar karargâhım idi
Bedeviler
gibi beyâbanlar;
Buna mucib
de iştibâhım idi;
Nasıl
imrar-ı vakt eder anlar.
Belde
halkında görmedin hayfa
Gördüğün
ünsü ehl-i vahşette!
Bedevîler
sukûn u rahatte;
Sürdüğü
daima ganemle sefâ.
Beledî
muttasıl esir-i cefâ;
İntiâş
aleminde zulmetde!
Biri
endişeden aman bulmaz;
Biri
endişeye zaman bulmaz.
